Αναρωτιέμαι πολλές φορές: Είναι δυνατόν μια πόλη με 1.000.000 κατοίκους, στην οποία έχουν την έδρα τους οι πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις μιας χώρας, και στην οποία ο τουρισμός όλο το χρόνο είναι μια επικερδής δραστηριότητα, να μιζεριάζει μέσα στο σκουπίδι και να σέρνεται με χρέη?
Τελικά είναι δυνατόν, αν αυτή η πόλη λέγεται Πειραιάς....
Τι κρίμα δηλαδή, σε αυτή την πόλη με τις τόσες δυνατότητες να αγωνιούμε ακόμη για τα αυτονόητα: την καθαριότητα στους δρόμους, την ανακύκλωση, το ελάχιστο πράσινο.
Το λάθος είναι των Δημοτών: Δεν έχουμε πάρει την υπόθεση στα χέρια μας. Σιγά μην μας κάνουν τη χάρη τα κόμματα να κατεβάσουν υποψήφιους που να αξίζουν ή να φιλοτιμούνται για την πόλη μας. Το συμφέρον τους κοιτάνε και να κερδίσουν τις εντυπώσεις σε ένα από τους τρεις μεγάλους δήμους της χώρας. Και εμείς από κάτω με τα σημαιάκια, κάθε φορά να τρώμε το ίδιο φαγητό. Ξαναζεσταμένο και ξαναζεσταμένο και ξαναζεσταμένο....
Λες και σε αυτή την πόλη έχει στοιχειώσει η κατάρα του μακαρίτη του Σκυλίτση. Εκατό χρόνια και να περάσουν, η πλειοψηφία των Δημοτών θα αναφέρει σαν κορυφαία στιγμή της πολιτιστικής και δημοτικής ιστορίας του Πειραιά τον...χουντοδήμαρχο!
Πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας! Αν περιμένουμε από τα διορισμένα κομματικά στελέχη (sic) να δώσουν πολιτική λύση στο τεράστιο οικονομικό χρέος του Δήμου, να φωνάξουν για την ανύπαρκτη καθαριότητα στο Πειραιά, να διαμαρτυρηθούν ουσιαστικά για την Ψυττάλεια που μας έχει πνίξει, και να ενεργοποιηθούν για το πράσινο που το ψάχνουμε με τα κυάλια....σωθήκαμε! Για άλλα 50 χρόνια θα λιβανίζουμε τον Σκυλίτση! Τι ντροπή!!!!
Πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας! Πότε θα δούμε στην πλατεία Κοραή καμμιά χιλιάδα αγανακτισμένους Πειραιώτες να φωνάζουν για την ανύπαρκτη καθαριότητα, για τα ανύπαρκτα πάρκα και την απουσία ανακύκλωσης στην πόλη? Πότε θα ενεργοποιηθούμε για τον εκφυλισμό κάθε πολιτιστικής δραστηριότητας σε αυτή την πόλη?
Πότε θα καταλάβουν οι κομματικοί Δήμαρχοι ότι στον Πειραιά δεν τους ψηφίζουν οι δημότες μόνο για την κομματική τους ταυτότητα? Περιμένουμε κάτι από αυτούς. Και πρέπει να είμαστε πολλοί! Δεν μπορεί!
Καιρός να πάρουμε τον Πειραιά στα χέρια μας!
